Terapia z psem dla dzieci ze spejclanymi potrzebami edukacyjnymi

Mahatma Gandhi powiedział, że „wielkość i postęp moralny narodu można ocenić na podstawie sposobu, w jaki traktuje on zwierzęta”.

Jako wieloletni praktyk terapii i edukacji z psami dostrzegam w swojej codziennej pracy z dziećmi wielką prawdę powyższej sentencji. Na własnych oczach dostrzegam znaczenie budowania empatycznej relacji ludzko-zwierzęcej i jej wychowawczy wpływ na kolejne pokolenia.

„Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka” – to ważne i pouczające przysłowie. W jego prostocie ukrywa się niestety smutna konkluzja o ludzkiej naturze, gdyż, choćbyśmy bardzo chcieli, nie możemy z czystym sumieniem sformułować tej sentencji odwrotnie. Człowiek nie zawsze jest najlepszym przyjacielem psa, kota, chomika, konia, słonia, aligatora czy nawet wymarłych dinozaurów. Olga Tokarczuk w swojej książce „Czuły narrator” przedstawia tezę, iż kilkaset lat temu, w epoce wielkich filozofów ukształtowaliśmy nasze wielopokoleniowe myślenie o zwierzętach jako o istotach służących człowiekowi, nie zaś towarzyszach życia na planecie, stworzeniach majestatycznych, tajemniczych, wzbudzających respekt i nauczających prawd o świecie przyrody. Ten schemat odtwarza się jak zacięta płyta również w XXI wieku. Przykro jest słyszeć z ust kilkulatka wypowiadane z lekkością zdania typu: „tata bije psa, jak rozrabia” albo „my zamykamy go na balkonie, bo jest niegrzeczny”, czy nawet „oddaliśmy go do schroniska, bo zniszczył mi zabawkę”.

Jako nauczyciele, terapeuci, a nawet rodzice pragniemy, aby nasi podopieczni wyrośli na empatycznych, troskliwych i kochających ludzi. Z uwagi na obserwowanie różnych praktyk w niejednym przedszkolu, szkole czy innej placówce edukacyjno-wychowawczej zachęcam do uwzględnienia w całorocznym planie pracy zajęć z profesjonalistą z zakresu animaloterapii.

         Animaloterapia to „naturalna metoda wspomagania leczenia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych oparta na bezpośrednim kontakcie ze zwierzętami. Adresatami są...